De Internationaal in een camper rondreizende kunstschilder Peter van der Kroef (74) is in Veendam neergestreken. Na een werkzaam leven als plateelschilder bij plateelbakkerij Regina in Gouda was hij het avontuur aangegaan om overal op straat te gaan schilderen.
Behalve schilder is hij ook echt een gezelligheidsmens die niet om een praatje verlegen zit. ,,Dertig jaar geleden ben ik op mijn vierenveertigste voor mezelf begonnen als vrije kunstenaar. Het bedrijf was veranderd en ik was veranderd. Het paste niet meer bij elkaar. Ik merkte dat dit bij me past.”
Bij de toentertijd 22 plateelbakkerijen in Gouda waren vele plateelschilders actief met het decoreren van plateel aardewerk als borden, schalen, vazen en tegels. Peter wilde ook plateelschilder worden, net als zijn vader. Op de technische school heeft hij een pottenbakkersopleiding gehad. Voor een technische school was dit vrij uniek.
Via meerdere kleine plateelbakkerijen met twee tot drie werknemers als Ivora kwam Peter bij de grootste met 200 werknemers terecht. Het was een van de gerenommeerde fabrieken met uitgebreide collecties en heel veel decoraties. In zijn vrije tijd mocht hij voor het vak op zijn veertiende in de fabriek de eenvoudige dingen leren. ‘s Avonds volgde hij vijf jaar lang de kunstacademie in Rotterdam.
,,Maar het vak leerde je echt in het bedrijf.” Peter weet het als geen ander. ,,Door een heel jaar eenvoudige dingetjes te oefenen. En na een jaar schoof je steeds een stukje verder door in het vak.”
Het vak dat hij 30 jaar heeft gedaan. Op het laatst was hij daar schilder en ontwerper tegelijk. ,,Ik gaf opleiding om de leerlingen het plateel schilderen te leren. En was de laatste jaren ook gastdocent op de Technische School waar ik vroeger zelf ook op zat. Later gaf ik bij de Volksuniversiteit aquarelcursussen.”
Op een gegeven moment ging het bedrijf zich toeleggen op abstract. Op zich geen bezwaar, maar Peter schildert realistisch.
Peter begon met het op straat schilderen van huizen, historische gebouwen en boerderijen rondom zijn woonplaats Gouda. De hele zomer was hij actief in plaatsen als Waddinxveen, Boskoop, Schoonhoven, Dordrecht en Schoonhoven. Oude steden met mooie panden. Hij had zich een andere auto gekocht voor het kunnen inbouwen van een kleine inlijstservice voor zijn klanten ter plekke. Het snijden van het passe-partout en het inlijsten van het kunstwerk vinden mensen ook leuk om te zien.
Eens per jaar ging hij met zijn vrouw naar Frankrijk of Noorwegen. Onderweg schilderde hij. Zo groeide en groeide het. Na zeven jaar kwam er een breekpunt in zijn leven met het in korte tijd overlijden van zijn moeder, schoonmoeder en zijn vrouw. ,,Dan moet je het leven weer wat opnieuw uitvinden. Maar dit was wel m’n passie, mijn plezier. En wilde op mijn 53ste niet thuis blijven zitten.”
Met een caravan maakt Peter reizen door Polen, de Baltische staten, Noorwegen, Zweden en naar Lapland. In andere jaren zakt hij af naar het zuiden, Frankrijk, Spanje en Portugal. Sinds vorig jaar is een Volkswagenbus camper zijn tweede huis. Flexibeler, omdat deze auto overal kan staan.
Inmiddels is hij ook al vijf keer in Nieuw-Zeeland rondgetoerd voor drie maanden, waar zijn dochter woont. Als lerares heeft ze in Nederland de schooldeur dichtgedaan, en die in Nieuw-Zeeland geopend.
Daar had Peter een heel bijzondere ontmoeting met R. Tasman, de zoon van een Nederlandse immigrant. Tasman heeft boeken over plateel aardewerk geschreven. Hij heeft een enorme verzameling van Gouds plateel. Daar vond Peter een vaas terug die hij veertig jaar daarvoor in Gouda had beschilderd.
Als Peter ergens zit te schilderen vraagt hij nooit om klanten. Ze komen vanzelf wel. Ook wordt er koffie gebracht. Meestal begint hij daar ’s morgens ook mee. En of het nu om vier uur of om zeven uur klaar is maakt niet uit. ,,Op een dag kwam er tijdens het tekenen een moeder langs met een 4-jarig meisje in een wandelwagen. Dat meisje zat steeds mijn tekening te observeren. Opeens zei dat meisje, ‘geen kukeleku’. Ze zag dat ik die haan er nog niet op had getekend.”
,,In Veendam was ik nog nooit geweest, maar ik zag heel veel mooie panden. Bij Huize Bareveld werd het schilderen een opdracht voor placemats. Ze zien me werken en worden nieuwsgierig. Er komt een gesprek en vaak komt dan ook aarzelend de vraag wat het schilderij kost. Zo komen er ook opdrachten. Aan de Van Beresteijnstraat is een pand geschilderd, aan de AE Kade en in de Julianastaat. Aan de Woortmanlaan in Wildervank trok het de aandacht van Henk Robben, die ook wel een schilderrij van zijn huis wilde. Afgelopen woensdag heeft Peter Sint Franciscus geschilderd. Voorbijgangers volgden vol bewondering zijn verrichtingen.
Tot eind augustus is Peter aan het tekenen in Veendam. Bij goede gezondheid komt hij volgend jaar zeker weer terug. ,,Het reizen dat ik heel graag doe is een deel van mijn leven. Omdat ik alleenstaand ben geworden is dit mijn plezier en passie. Ik zeg wel eens, ik sterf waar ik verf.”
Maar voorlopig is Peter nog lang niet uitgeschilderd.
Bron: Dagblad van het Noorden